Księstwo Warszawskie

Była mowa o Rzeczypospolitej Krakowskiej, to teraz opowiemy o czymś podobnym co było wcześniej. Mianowicie Księstwo Warszawskie zostało utworzone przez Cesarstwo Francuskie i Napoleona, więc Księstwo było francuskim protektoratem. Natomiast Wolne Miasto Kraków powstało z inicjatywy zaborców. Zatem, zacznijmy!
Wszystko zaczęło się od europejskiej kampanii Napoleona, walczył on z państewkami niemieckimi, Prusami, Austrią i Rosją. Jego wyprawa szła bardzo szybko. Gromił on większość nieprzyjacielskiej armii. W końcu, Imperium Rosyjskie które bało się, iż Napoleon mógłby zająć ich ziemie oraz Królestwo Prus które już sporo straciło na rzecz Francji, zdecydwoali się na pokój. Podpisanie tego traktatu nastąpiło w Tylży w 1807 roku. Władcy Rosji (Car Aleksander nawet chciał niepodległego państwa Polskiego) i Francji dążyli do kompromisu w sprawie ziem polskich.  Napoleon wyskoczył z pomysłem utworzenia państwa zależnego. Car rosyjski nie chciał nowego, silnego państwa zależnego od jeszcze bradziej silnego wroga. Chciał wynegocjować, aby państwo to nie miało dużej siły militarnej. Nowe państwo miało nie posiadać dostępu do Morza Bałtyckiego, co już ograniczało nowe państwo, zarówno w sile militarnej, jak i w sile gospodarczej. W końcu 22 lipca (przypadek?) 1807 roku, utworzono Księstwo Warszawskie (włącznie z jego konstytucją). Jego ziemie składały się z większości ziem anektowanych przez Prusy w czasach trzech rozbiorów Polski. Przez ambicje Austrii, Księstwo powiększyło się o kilka części ziem austriackich z trzeciego zaboru.
Ciekawym tematem jest fakt, kto sprawował władzę w Księstwie Warszawskim. Oficjalnie władcą był król Saksonii (w herbie księstwa, po lewej stronie jest flaga Saksonii, natomiast po prawej godło Polski), jednakże w Warszawie urzędował regent francuski. Król posiadał władzę wykonawczą oraz prawną.
Jak to przypada na "nowoczesne" państwa z XIX wieku, kraj musi być podzielony administracyjnie. Księstwo Warszawskie, podzielone było na 6 departamentów (warszawski, bydgoski, płocki, poznański, łomżyński, kaliski) oraz 60 powiatów, funkcjonowały jeszcze gminy miejskie i wiejskie. Z zarządcami miast było podobnie jak dzisiaj, w największych miastach urzędował prezydent, w innych urzędowali burmistrzowie. Prezydent był mianowany przez króla, natomiast burmistrz przez ministra spraw wewnętrzych. Podziały administracyjne były dwa: pierwszy w latach 1807 - 1810 i drugi 1810 - 1815. Jednakże oba były prawie identyczne. Podczas istnienia Księstwa urzędowało 4 regentów francuskich.
Pomimo braku silnej gospodarki i niezbyt silnej jak i licznej armii, Księstwo Warszawskie prowadziło wojny. Pierwsza nastała w 1809 roku, z Cesarstwem Austrii, wtedy to, Księstwo zyskało austriackie ziemie z trzeciego zaboru. Jednakże agresorami byli austriacy. Polskiego państwa broniła armia polska i saksońska - udało im się obronić ziemie księstwa oraz jak wspomiałem wcześniej, je powiększyć. Ziemiami tymi była Galicja, wschodnia i zachodnia. Wedle pokoju z 14 października 1809 roku, kończącego wojnę Francji z Austrią, ziemie te przypadły Księstwu Warszawskiemu. Ciekawym faktem jest to, iż państwo to posiadało dwie stolice. Pierwszą była oczywiście Warszawa, natomiast podczas tejże wojny, rząd i król, na pewien czas zostali ewakuowani do Torunia, dzięki temu stał się na pewien czas drugą stolicą Księstwa Warszawskiego.
Drugą wojną była wojna z Rosją w 1812. W rzeczywistości żołnierze polscy byli wsparciem dla armii napoleońskich maszerujących na Moskwę. Co ciekawe to polskie oddziały wkroczyły do Moskwy. Gdy Rosjanie obronili Moskwę  wojska francuskie zmuszone były do odwrotu, Polacy poświęcali się dla Cesarza, w obornie Francji również. Książę Józef Poniatowski (bratanek króla Stanisława Augusta) dzień po mianowaniu na Marszałka (17 Października 1813), ranny utonął w rzece Elsterz, osłaniając razem ze swoją armią odwrót głównych wojsk francuskich z Cesarzem Napoleonem na czele.
Po nieudanym marszu na Moskwę, rozpoczął się koniec Księstwa. W 1813 Warszawę zajęli Rosjanie, formalnie Księstwo było jescze "żywe", ale jego tereny stopniowo wracały w ręce zaborców. Epilogiem Księstwa Warszawskiego było podpisanie 3 Maja 1815 paktu na Kongresie wiedeńskim konwencji o rozwiązaniu Księstwa i podzielenie go między zaborców. Ale była czwarta część podziału, bo na tym czwartym kawałku powstała Rzeczpospolita Krakowska... Większość terenów wschodnich księstwa weszło w posiadanie Imperium Rosyjskiego.
Czy to zbieg okoliczności, iż ważne dla historii Księstwa Warszawskiego i Polski podpisywane były np. 22 lipca (święto konstytucji w PRL) lub 3 maja (Święto Konstytucji RP). Może historia coś za sobą kryje...

Herb Księstwa Warszawskiego - Po lewej można zaobserwować flagę Saksonii.

Tajna broń USA - Betonowe Okręty

Tajna broń to może za dużo powiedziane, ale chodzi tu o nowatorski plan tzw. amerykańskich naukowców. Stany Zjednoczone są znane z przemysłu działającego na gigantyczną skalę, początkując od produkcji samochodów, przez produkcję broni, do seryjnego produkowania samolotów i okrętów wojennych. Dziś zajmiemy się sprawą surowców które były wymagane do takiego typu produkcji oraz pomysłu na wykorzystanie surowca który ma prawie nieskończone zasoby. Zatem? Zacznijmy!
Ze względu na morski konflikt z Japonią na Pacyfiku i walkę z niemieckimi U-Bootami na Atlantyku, USA zużywała kolosalne ilości stali, żelaza i innych surowców potrzebnych do budowy okrętów. Wspomniani naukowcy ze Stanów, bali się, iż w niedługim czasie, potrzebnych surowców zabraknie. Bito się po głowach w Waszyngtonie co z tym zrobić. Przemysłowcy amerykańscy na masową skalę zaczęli oszczędzać wszelkie surowce. Wtedy z pomocą przyszli Brytyjczycy. Wpadli na genialny pomysł budowy okrętów z...lodu. Amerykanie mogli obserwować testy takiego okrętu w Kanadzie. I pojawiło się "światełko w tunelu". Tym razem to nie naukowcy, a przemysłowcy zaczęłi główkować. W końcu odkryto, iż można zbudować okręt z... betonu. Zaczęto więc projektowanie i zbieranie funduszy na prototyp. Okazało się, że taki okręt można zbudować w ledwo 2-3 dni, a zapaopatrzenie go w uzbrojenie było inną kwestią. Pomysł był świetny, zbudowano i zwodowano kilka jednostek. Ale w kolejnym krótkim czasie, amerykańscy przemysłowcy odkryli, iż niedobór surowców do budowy sprzętu wojennego już im nie grozi, a betonowe okręty wojenne poszły w niepamięć i na dno Pacyfiku. Projekt według znawców militariów był świetny, można było szybko uzupełniać straty w flotach. Ale jak widać takie projekty nie byłu potrzebne amerykańskiej marynarce wojennej.
Obecnie jeden z niewielu takich amerykańskich okrętów można obserwować w Stanta Cruz w Kaliforni. Pomimo upływu wielu lat, oraz wielu przeszkód naturalnych, okręt jest w dorbym stanie. Jak widać pomysł ten miał sens, bo okręt wygląda świetnie po 70 latach! Zobaczymy, może to Polacy coś z tym zrobią...

Śmierć lepsza od niewoli - czyli Japończycy i niewola podczas II Wojny Światowej

Japończycy są znani z honorowego postepowania i równie znanego kodeksu Bushido. Podczas II Wojny Światowej, znane stały się ich samobójcze ataki - Kamikadze. Oczywiście mieli bardzo wiele różnych pomysłów jak wykorzystać samobójstwo - np. mini łodzie podwodne z ładunkami wybuchowymi sterowanymi przez żołnierza... Ale tu chodzi o co innego. Podczas drugiego światowego konfliktu, Japonia i USA toczyły wojnę w większości na wodach Oceanu Spokojnego. Tutaj również wydarzyła się nasza historia...
Jest listopad 1943 roku, Amerykanie powoli odnoszą znaczące zwycięstwa nad armią cesarską Japonii. Aby zdobyte tereny były odpowiednio chronione (były to w większoci wyspy), wysyłano tam amerykańską flotę. Wysłane statki patrolowały wybrane akweny Pacyfiku, nie raz zdarzało się, iż takie patrole musiały udać się na wody zajęte przez wroga. Mimo wszystko my nie będziemy płynęli do Tokio, zostaniemy sobie gdzieś na Pacyfiku, czyli dokładnie w okolicach wyspy Bouganenville. A, mianowicie jesteśmy na niszczycielu USS Spence. Okręt ten oddalał się od wyspy na północ. Było prawie południe i obeserwatorzy mieli bardzo dobrą widoczność. Chwilę po południu dopatrzono się tratwy w niedalekiej odległości od jednostki. Ponieważ, wiadome było, iż  prowadzone były naloty bombowe na wiele strategicznych japońskich obiektów zlokalizowanych nawet 5 kilometrów od Tokio... A obecne było japońskie lotnictwo... To dawało jasny skutek: amerykańscy żołnierze mogli dryfować właśnie na takich tratwach - ze względu na to, iż się rozbijali w przeróżnych miejscach Oceanu Spokojnego. Postanowiono, iż należy dopłynąć do tratwy. Gdy okręt był metry od tratwy. rozległy się strzały - pasażerami pseudo-statku byli japońscy żołnierze. Amerykanie zachowali pasywność i poczęli czekać aż Japończycy się poddadzą.
Po kilku minutach strzały ustały. Wyłonił się żołnierz,- załoga USS Spence myślała, iż zaraz się poddazą - wyciągnął pistolet i zastrzelił swoich towarzyszy strzałem w głowę. Na koniec sam włorzył sobie pistolet do ust i strzelił. Załoga była przerażona. Przez ciężar ciał, tratwa zaczęła się topić i po chwili zniknęła z pola widzenia.
Powodem takiego zachowania japońskich żołnierzy był wspomniany na początku kodeks Bushido, którym posługiwali się Japończycy. Takich przypadków było wiele w czasie II Wojny Światowej. W większoci żołnierze Cesarstwa Japońskiego zachowali się honorowo w obliczu śmierci, a w innych sytuacjach niezbyt...

Rzeczpospolita Krakowska

Rzeczpospolita Krakowska nie była okresem w naszej historii, lecz nazwą Krakowa - Krakowa podczas zaborów austriackich w XIX wieku. Było to ledwo 3 lata po zniszczeniu Księstwa Warszawskiego utworzonego przez Napoleona (o nim w osobnym artukule). Kraków miał status wolnego miasta, zresztą tak też był nazywany - Wolne miasto Kraków. Dlaczego powstało i z czyjej inicjatywy? O tym dzisiaj.
Wolne miasto Kraków zostało proklamowane w październiku 1815 roku, na kongresie wiedeńskim, na którym obradowali wszyscy zaborcy polskiego terytorium - Imperium Rosyjskie, Cesarstwo Austrii i Królestwo Prus. Terytorium WMK, było skrawkiem zlikwidowanego Księstwa Warszawskiego. Również konstytucja i wiele kodeksów było zaczerpnięte z "poprzednika".
Inicjatorem był Car Imperium Rosyjskiego Aleksander I. W zasadzie to dzięki niemu coś takiego mogło wogóle zdobyć poparcie innych monarchów. Podobna sytuacja miała miejsce z Królestwem Polski - zależnym od Rosji - jednakże nie była to w większości sprawa innych przywódcy. Ale wracajmy...
Przez pierwsze lata instnienia, Rzeczpospolita Krakowska miała naprawdę sporą autonomię. Ale państwa zaborcze od początku lat 30', zaczęły sporo ingerować w sprawy państwa krakowskiego. I tak doszło w 1833 roku do narzuconej konstytucji. Doszło do znacznych zmian. Wcześniej władzę sprawował dwunasto-osobowy Senat, ale miał tę władzę tylko do 1830 roku. Autonomia przychodziła lub odchodziła od mieszkańców i władców Krakowa. Przed nową konstytucją WMK miało dyplomatów i posłów którzy mogli prowadzić politykę zagraniczą, ale tylko z państwami "opiekunami". Natomiast po 33' roku, ten przywilej został im całkowicie odebrany. Zabroniono nawet częściowego obchodzenia święta 18 października - czyli najważniejszego święta państwowego Rzeczpospolitej Krakowskiej (w 1815 w tym roku, proklamowano Wolne Miasto Kraków).
Głową Państwa Krakowskiego był Prezes Senatu - było ich 4.
Gdy nastał początek lat 40 XIX wieku, Państwo Krakowskie chyliło się ku upadkowi. Utworzono Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej, przy okazji wybuchło powstanie. Jednakże szybko je stłumiono a państwo anektowała Austria. Rzeczpospolita Krakowska trwała 31 lat, jej historia była dość krótka i niezbyt kolorowa. Ale warto o tym mówić, bo patriotyzm w tamtych czasach był rzeczą najważniejszą!

Herb Wolnego Miasta Krakowa - przypomina ten jaki obecnie ma Kraków.

Położernie WKM wokół zaborców.

Powstanie Rzeczpospolitej Obojga Narodów - Unie z Litwą

"Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki" - każdy z nas zna to przysłowie. Jednak my Polacy mieliśmy jednego, chyba ważniejszego bratanka - Litwę. W 1569 roku staliśmy się jednym państwem. Dziś nietypowo przedstawimy Wam historię tego co działo się przed Unią w Lublinie. Zapraszamy!

Unia w Krewie 1385 r.  (Władysław Jagiełło i Witold)
Władysław Jagiełło oświadczył się Jadwidze - za jej rękę i koronę zaoferował że:

- przyjmie chrzest i przeprowadzi chrystianizację Litwy.
- przyłączy do Królestwa ziemie ruskie, litewskie i wcześniej utracone przez Polskę.
- zapłaci Wilhelmowi Habsburgowi 200 tys. florenów za zerwanie zaręczyn.
- uwolni jeńców polskich na Litwie.

Unie w Wilnie i Radomiu 1401 r. (Władysław Jagiełło i ks. Witold)
Postanowienia:

- Jagiełło dożywotnio przekazał władzę na Litwie Witoldowi - swojemu bratu ciotecznemu. Witold obiecał że będzie zawsze pomagał Jagielle.
- uznano autonomię Litwy.
- postanowiono że po śmierci Jagiełły, nowy król będzie wybrany w porozumieniu z Litwinami.

Unia w Horodle 1413 r. (Władysław Jagiełło i ks. Witold)
Postanowienia:

-Witold potwierdził chęć współpracy Polsko - Litewskiej.
- Jagiełło przyjął do szlachty polskiej 47 nazwisk litewskich.
- Jagiełło zrównał katolickich bojarów z polską szlachtą.


Unia w Grodnie 1432 r. (Władysław Jagiełło)
Postanowienia:

-Zygmunt Klejstutowicz został powołany na tron wielkoksiążęcy.

Unia w Wilnie 1499 r. (Jan Olbracht i Aleksander)
Postanowienia:

- Została potwierdzona równorzędność Polski i Litwy.
- Postanowiono że szlachta miała prawo wybrać Wielkiego Księcia, a bojarzy króla.

Unia w Mielnie 1501 - 1569 r. (Aleksander)

Postanowienia:

- Przywrócono zerwaną w 1440 i 1492 r. unię personalną*, która trwała nie przerwanie do roku 1569.

Unia w Lublinie 1569 r. (Zygmunt August) 

Postanowienia :

-połączono Polskę z Litwą, tworząc Rzeczpospolitą Obojga Narodów
-Polska i Litwa miały tego samego króla, sejm, ale inne urzędy, skarb, wojsko, sądy
-do Polski przyłączono kilka województw ; bracławskie, kijowskie, podlaskie i wołyńskie.

Unia w Lublinie związała nasze państwo na ponad 200 lat, bo przetrwała aż do 1795 roku, czyli do upadku Rzeczpospolitej. 


Herb Rzeczpospolitej Obojga Narodów.




*unia - dobrowolny związek dwóch państw, który przynosi im korzyści .

Ordnungspolizei - policja do wszystkiego

W tytule mamy zaznaczone, iż Ordungspolizei to "policja do wszystkiego", otóż to prawdziwe stwierdzenie. Te siły były używane zarówno do utrzymywania porządu w krajch podbitych przez III Rzeszę, jak i do operacji specjalnych przeciwko podziemu, czy nawet do obrony większych miast np. Lublin. Dziś opowiem o całej organizacji nazistowskiej policji, komu podlegała, gdzie "żerowała" i tym podobne. Zacznijmy więc!

Z początku po dojściu Hitlera do władzy w 1933 roku, porządek utrzymywały oddziały SA, ale również zwykłych oddziałów policji, pozostałej z czasów Republiki Weimarskiej. Potem na wszystko złożyło się powstanie SS, zniszczenie SA, problemy z przestępczością w miastach Rzeszy. Więc w 1936 roku, powstało Ordungspolizei, nowa służba porządkowa, podlegająca Heinirchowi Himmlerowi, ale posiadająca własnego szefa. Do 1943 roku był nim zaufany człowiek Himmlera Kurt Daluege, wysoko postawiony również w szeregach SS, bo posiadający stopień Oberstgruppenfuhrer SS. 

Hitler utworzył na nowo siły bezpieczeńtwa. Oprócz naszego Ordungspolizei , była Sicherheitpolizei - czyli Policja Bezpieczeństwa, na nią składały się dwie kolejne organizacje: Kriminalpolizei - policja kryminalna, oraz znane nam Gestapo, czyli policja polityczna. Na dodatek byo jeszcze SD (bratnia organizacja Gestapo) czyli Służba bezpieczeństwa, Taki podział policyjny trwał do końca września 1939 roku, utworzony RSHA, czyli Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy. Wszystko przynależało do SS, natomiast nasza policja, była czymś pół na pół, bo miały Himmlera jako zwierzchnika, ale Himmler im rozkazów nie wydawał. 

Terenem działań OrPo (skrót), jest cała Rzesza, ale najwięcej ciekawych wydarzeń jak i lokalizacji wzmożonej liczby sił było... Generalne Gubernatorstwo. Tam również odbywało się bardzo dużo akcji łączonych: SS-OrPo, bardzo widoczne było to w Warszawie, gdzie była duża liczba akcji przeciwko komórkom AK, a Niemcy lubili huczne wejścia...

O żadnych akcjach OrPo nie ma co pisać, bo to nie ma narazie ważnego znaczenia, warto natomiast powiedzieć o formacjach podległych samemu OrPo, było ich 12 - oczywiście czystko niemieckich, natomiast były 4 formacje z krajów podbitych (np. Polska Policja w GG) i jedna z poza policji czyli Żadnarmeria Wojskowa Wermachtu oddelegowana do Generalnego Gubernatorstwa. Żadnarmeria policyjna również była, było to coś na kształt Straży Miejskiej dla mniejszych miast lub miejscowości.  Do OrPo należało również znane z Krakowa Schupo (Schutzpolizei) czyli zwykła policja prewencyjna. Dlaczego znana? Ponieważ była wykorzystywana np. w krakowskim gettcie i słynęła z brutalności.  Natomiast było trochę absurdów, np. policja drogowa, administracyjna, pocztowa, a nawet przeciwlotnicza. Może to i nawet lepiej że istniało takie zróżnicowanie, bo przestępczość na terenach Rzeszy miała bardzo mały wskaźnik.

To wszystko o Ordungspolizei, warto poznać całą organizację RSHA i jej filary, bo to bardzo ciekawa sprawa, ale również pokazująca w wielu przypadkach jak okropny może być człowiek dla bliźniego. 

                                                   "Ludzie ludziom zgotowali ten los"

                                    ~ Zofia Nałkowska

Bolesław Zapomniany - "Był ,albo nie był - oto jest pytanie"

Witam wszystkich czytelników! W tym artykule przedstawimy Wam Bolesława Zapomnianego - domniemanego władcę Polski w latach 1031-1032, czyli wtedy kiedy w Polsce panował Bezprym. Pisząc o Bolesławie Zapomnianym trzeba zakwestionować istnienie Bezpryma. Zaczynamy...
W roku 1031 Jarosław I Mądry i Mścisław najechali Polskę i odsunęli od władzy syna Bolesława Chrobrego - Mieszka II. O istnieniu Bolesława możemy dowiedzieć się czytając "Kronikę Wielkopolską" Oto jej fragment:


Gdy [Mieszko II] umarł w roku Pańskim 1033, nastąpił po nim pierworodny syn jego Bolesław. Skoro ten został ukoronowany na króla, wyrządził swej matce wiele zniewag. Matka jego pochodząca ze znakomitego rodu, nie mogąc znieść jego niegodziwości, zabrawszy maleńkiego syna swego Kazimierza, wróciła do ziemi ojczystej w Saksonii, do Brunszwiku, i umieściwszy tam syna dla nauki miała wstąpić do jakiegoś klasztoru zakonnic. Bolesław zaś z powodu srogości i potworności występków, których się dopuszczał, źle zakończył życie i choć odznaczony został koroną królewską, nie wchodzi w poczet królów i książąt Polski.

Można z tego wyciągnąć następujące wnioski:

1. Autor "Kroniki Wielkopolskiej", pisząc tę księgę korzystał ze złych źródeł, ponieważ Mieszko II zmarł w 1034 r. 

2. Bolesław został ukoronowany na króla i skrzywdził swoją matkę (Rychezę zm. 1063), która z tego powodu wróciła do Brunszwiku razem z synem Kazimierzem, 

3. Jeśli Bolesław naprawdę istniał to Kazimierz nie był jego pierworodnym.

4. Bolesław był bardzo okrutny w stosunku do matki i poddanych.
5. Za swoje okrucieństwo został "usunięty" na zawsze z pocztu królów i książąt.

Należy pamiętać też, że kronikę Wielkopolską napisano w XIV wieku, a księga ta opisuje czasy legendarne do roku 1237. Wśród historyków obecna jest także teza że Bezprym i Bolesław to ta sama osoba, ponieważ Bezprym był osobą, która została zamordowana przez poddanych właśnie przez swoje okrucieństwo w stosunku do nich.
Istnienie Kazimierza potwierdza to że Kazimierz domniemany najstarszy syn Mieszka został przeznaczony do stanu duchownego, co może mówić nam o tym, że Mieszko miał już syna, który byłby królem. W dynastii piastów panowała następujący zwyczaj: Syna pierworodnego nazywa się imieniem dziadka np. Mieszko I - Bolesław Chrobry- Mieszko II - Kazimierz/ Bolesław ( W dynastii piastów nie było obecne imię Kazimierz, a Bolesław wręcz przeciwnie)

Podsumowując, nigdy nie dowiemy się o istnieniu Bolesława Zapomnianego, króla którego nie było lub prawdopodobnie był, Historia tegoż władcy pokazuje nam jak bardzo fascynującą dziedziną nauki jest historia.

Zjednoczenie Niemiec #2 - To z XX wieku

Poprzednie zjednoczenie może nie było aż tak "popularne" jak to z przełomu lat 1989 - 1990. Tamto zjednoczenie było znaczące tylko dla Prusów i dla ludności niemieckiej. Natomiast to miało znaczenie dla całej Europy, tej "zachodniej" i tej za żelazną kurtyną. To wydarzenie wydało ogromny impuls który rozwalił od środka komunistyczne państwa Układu Warszawskiego, a potem impuls ten doprowadził do rozpadu ZSRR. Ale co doprowadziło do powtórnego podziału Niemiec i co doprowadziło do ponownego zjednoczenia? O tym sobie opowiemy.
Wszystko zaczęło się po zakończeniu II wojny światowej. Tereny byłej III Rzeszy zostały podzielone między alianckich zdobywców. Wszystko zostało ustalone na kofernecji w Poczdamie. Co ciekawe Francja dostała swoją strefę okupacyjną za nic! Jednakże jest to kwestia innej historii. Wracjając, zostały utworzone 4 strefy okupacyjne, zarówno w całych Niemczech jak i w Berlinie. Do 1949 roku, wszystko szło normalnie, jednakże obie strony rozpoczęły tworzenie państw zależnych od siebie. W tymże roku Alianci utworzyli Republikę Federalną Niemiec (RFN) a Stalin i jego ZSRR Niemiecką Republikę Demokratyczną (NRD). Podzielony został również Berlin.
Okres podziału mógłby trwać 3 lata, ponieważ w 1952 roku, sam Józef Stalin wystąpił do RFN-u i bloku zachodniego z propozycją połączenia NRD i RFN w jedno samorządne państwo. Konrad Adennauer - Premier Niemiec Zachodnich, również był zwolennikiem takiej ścieżki, zaproponował aby w nowych Niemczech przeprowadzić wolne wybory. Ale jak to przystało na Aliatntów Zachodnich, musieli zaproponować wybory monitorowane przez obserwatorów. A jak to przystało na Stalina musił odmówić, bo owych obeserwatorów nie lubił. Idea zjednoczonych Niemiec upadła, a zimna wojna stawała się jescze bardziej zacięta...
Masowe ucieczki obywateli NRD doprowadziły do zamknięcia granicy NRD-RFN i wybudowanie w stolicy satelity ZSRR Muru Berlińskiego w 1961 roku.
Prawie ćwierć wieku trzeba było czekać aby w obu państwach niemieckich coś zaiskrzyło. Wiele państw satelickich ZSRR zaczeło uwalniać się od "kolosa o glinianych nograch". Czynniki wolnościowe wpłynęły również na mieszkańców NRD, którzy nie dość, że masowo uciekali do zachodnej części Niemiec, to jescze zaczęli się buntować. Na początku lipca 89' roku, Węgrzy częściowo odblokowali punkty graniczne z Austrią. Mieszkańcy NRD korzystając z tego, iż Węgry to kraj zaprzyjaźniony, uciekali tam masowo i próbowali przekraczać granicę węgiersko - austriacką. We wrześniu tego samego roku, wcześniej wymieniona granica, została w całości odblokowana. Z NRD wielu ludzi uciekło, było wiele ścierzek, wiele ambasad RFN było przepełnionych (nawet o 3,5 tysiąca osób!).
Gdy relacje NRD - RFN trochę się ostudziły, władzie komunistycznego państwa zgodziły się na utworzenie Pociągów Wolności, które przewoźiły uciekinierów ze zdobytymi obywatelstwami RFN-u, z ambasad różnych państw komunistycznych, przez ich terytorium do Niemiec Zachodnich.
Pod koniec 89' roku NRD, rozluźniły wymogi wyjazdu do Niemiec Zachodnich, w listopadzie premier RFN ogłosił plan zjednoczenia. Cały proces zjednoczenia trwał prawie rok, bo dopiero we wrześniu 1990 roku, w Moskwie uregulowano finalne sprawy zwiazane ze zjednoczeniem. Już na koniec 1990 roku, istniało zjednoczone państwo niemieckie pod nazwą - Republika Federalna Niemiec. 
W istocie na to zjednoczenie wpłynęło wiele czynników nie związanych z Niemcacmi lub te czynniki nie były z dziedziny która pasowała do zjednoczenia. Koniec gadania! Impuls który dało to zjednoczenie, jak i inne wydarzenia z innych państw Układu Warszawskiego doprowadziły do zjednoczenia całej Europy. Oby nic takiego już się nie powtórzyło!

Drugi atak na Pearl Harbor

Pearl Harbor - miejsce w którym w grudniu 1941 roku, Japończycy dokonali okrpopnego w skutkach ataku lotniczego. Był to pretekst do wojny między USA a Cesarstwem Japonii. Japońskie lotnictwo postraszyło wtedy amerykanów i wiele terytoriów zależych USA spotkał podobny los. Oczywiście, atakujący byli zadowoleni z tego czego dokonali, ale nie wystarczyło im to. Japonia podczas II wojny światowej, prowadziła bardzo różne typy ataków lotniczych (jak i innych), początkując od nalotów bombowych a na samobójczych lotach balistycznych kończąc - to wszystko dawało okropne skutki. Cesarzowi i premierowi wynik prawie całodziennego nalotu z grudnia się spodobał. Ale niektórym to nie wystarczyło. Fakt, że Pearl Harbor został powtórnie zaatakowany nie jest znany wielu ludziom... Więc trzeba o nim powiedzieć!
Wszystko miało miejsce 5 marca 1942 roku, ledwie 4 miesiące po rozpoczęciu wojny. Tym razem nie atakowała cała dywizja bombowców, a zaledwie dwa. W sumie nie bombowce a łodzie latające Kawanishi H8K2. Miały one zbombardować kilka celów w porcie i spokojnie odlecieć z powrotem do bazy. Nawiasem mówiąc, Japończycy mieli plany "nękania" amerykańskich terytoriów i baz, szybkimi, ale często powtarzającymi się nalotami. Nalot miałby być przeprowadzany przez kilka samolotów bombowych. Bo zbombardwoaniu celu miały one wrócić do bazy lub na lotniskowiec, uzupełnić zapasy i powtórnie zbombardować cele. Wracając do akcji. Nasze łodzie latające miały za zadanie zrzucić niewielki transport bomb. Tym razem czekało ich wielkie rozczarowanie, ich przeciwnikiem stała się pogoda. Widoczność była prawie zerowa i celowniczy nie mogli znaleźć oznaczonych celów. Piloci chcieli zlecieć niżej, ale kilka metrów poniżej chmur zauważyliby piękne amerykańskie baterie przeciwlotnicze. W końcu wpadli na pomysł aby bomby zrzucić byle gdzie. I bomby faktycznie, poleciały byle gdzie.
Akcja zakończyła się fiaskiem i nic się nie stało. Historia została opsiana w prasie ale wiele miesięcy po faktycznym ataku.
Wojna na Pacyfiku to jedna z najciekawszych zagadek II wojny światowej i warto o niej wiedzieć więcej i my napiszemy o niej więcej!

Zjednoczenie Niemiec #1 - To z XIX wieku

Niemcy w swojej historii mieli dwa znaczące zjednoczenia swojego państwa. Pierwsze właśnie "te z XIX wieku" dziś sobie omówimy. Nawiązując jeszcze do zjednoczeń, jak możemy zaobserwować, Państwo niemieckie często dzieliło się, każdy przypadek był z innego powodu - jak również można zaobserwować. Ale zacznijmy!
W XIX wieku, Niemcy byli prawie zjednoczeni pod sztandarem Związku Północnoniemieckiego. Był to prekursor Cesarstwa Niemieckiego. Przed nim był Związek Niemiecki a na samym początku był Związek Reński. Związek Niemiecki był pod przewodnictwem Cesarza Austrii, natomiast Reński był pod zwierzchnitwem Francji. Zarówno Austria jak i Prusy, miały plany zjednocznia księstw niemieckich pod swoim sztandarem. Na temat kto będzie zwierzchnikiem tych księstw prowadzono wiele debat austriacko-pruskich. Raz wygrywała monarchia naddunajska a raz Prusy. Jednakże w 1850 roku to Austria została uznana za zwierzchika. Ale było to tylko na papierze. Tak naprawdę, Austriacy odpuszczali w tamtych rejonach, natomiast Prusacy zdobywali przewagę. Tą wypracowaną wieloma dziedzinami gospodarczymi przewagę wykorzystał w 1862 roku znany Otto von Bismarck, wtedy został premierem Prus (popularne było również określenie kanclerz). Bismarck był zwolennikiem odbudowania wielkiego państwa niemieckiego. W rządzie oraz elitach Prus było bardzo duże grono ludzi mające takie same poglądy jak premier. Jednym z nich był Helmut von Moltke - wielki dowóca i strateg główny twórca potęgi armii pruskiej. Według Bismarcka, zjednoczenie nie mogło odbyć się bez pomocy silnej armii, Moltke mu w tym pomógł swoim wspomnianym osiągnięciem. Powodem do takiego stanowiska kanclerza były toczące się wokół wojny np. z Danią, ale była to wojna spowodowana prowokacją ze strony Prus. Austriacy się przebudzili i znów byli przeciwnikami Prus w drodze do Zjednoczenia. Takim samym państwem była Francja, dla której korzystne było, iż nie istnieje jedno wielkie państwo niemieckie a kilkanaście małych. Z Austrią poszło łagodnie, ale z Francuzami... poziom trudności był znacznie większy. Oczywiscie nie chodzi o agresję zbrojną a o potyczki dyplomatyczne. Przez ten poziom trudności, doszło jednak do konfilktu zbrojnego. Dzięki silnej armii, Prusacy szybko zbili Francuzów i zmusili do poddania się. Pokój między prawie Zjednoczonymi Niemcami a Francją podpisano 10 maja 1871 roku w Frankfurcie nad Menem. Wojna ta trwała zaledwie 11 miesięcy.
Bismarck nie miał już żadnych przeszkod aby zjednoczyć Niemcy i utworzyć silne państwo. Tego samego roku w Wersalu zostało proklamowane Cesarstwo Niemieckie, jego pierwszym władcą został Wilchelm I (wcześniej władca Prus). Austria nie została włączona w skład Cesarswa, ale stała się najważniejszym sojusznikiem nowego niemieckiego państwa. W sumie proces zjednoczenia trwał od 1866 do 1871 roku. Oficjalnie Cesarstwo Niemieckie trwało i istaniało w latach 1871 - 1918, po nim nastała Republika Weimarska (ale o tym  w specjalnym artykule). Pomimo ledwie 40 lat istnienia, Cesarstwo było europejską potęgą, militarną, gospodarczą i dyplomatyczną. Szkoda, że musiało trwać tak krótko...

Herb Cesarstwa Niemieckiego...

Oraz jego flaga 

Francuskie Imperium Kolonialne

Francja jest nam znana z wielkich podbojów na nowych kontynentach, z wojen w państwach zależnych i wielu innych rzeczy z kolonizacją związanych. Dziś o tej kolonizacji sobie powiemy.
Wszystko zaczęło się normalnie - tak jak w innych imperiach. Organizowano wielkie wyprawy odkrywcze. Francuzi swoje zorganizowali następująco w 1524 oraz w 1534, dzięki czemu również dowiedzieli się o istnieniu Ameryki Północnej. Jednakże Francuzi przybyli zbyt późno, bo byli tam Hiszpanie i Portugalczycy, którzy utrudniali im zakładanie swoich kolonii.
Francuzi zaczęłi odnosić sukcesy na początku XVII wieku kiedy to otwrto Port Royal na terenie dzisiejszej Kanady. Tak z resztą nazywano te tereny. W 1608 roku, założony został Quebec, co przypieczętowało władanie Francji w tamtym regionie. Oczywiście na ich drodze stanęli Indianie, lecz kolonizatorom udało wynegocjować się przyjazne dla obu stron warunki. Dzięki temu, Francja objęła swoją kontrolą znaczną część Ameryki. Potem zaszło trochę zmian w układach terytorialnych ze względu na Pokój Uchtrecki podpisany w 1713 roku. Terytroium się powiększało. Zajęto Luizjanę oraz znaczne tereny wybrzeża przy Zatoce Meksykańskiej. Francuzi odnosili sukcesy, prowadzili kilka potyczek z Hiszpanami i Anglikami o kilka części kontynentu, jednakże nie miało to większego wpływu. Oczywiście była jescze Wielka Wojna Kolonialna z Wielką Brytanią w latach 1744 - 1815, ale o tym w nowym artykule.
Ameryka Francuzom nie wystarczyła. Rozpoczęli walkę o kolonie w Afryce i Indiach. Utworzono Kompanię Wschodnio-Indyjską. Dzięki temu, indyjskie wybrzeże zostało skolonizowane przez Francuzów. Okresy te, nazwano: Pierwsze Francuskie Imperium Kolonialne.
Było pierwsze to będzie i drugie imperium. Te ograniczało się już tylko do Afryki, o którą toczyły się negocjacje prawie przez cały XIX wiek. Jednakże, pojawiały się epizody związane z kolonizacją Azji. Wszystko rozpoczął Napoleon III, natomiast to "wszystko" zaczęło się od zdobycia Algierii. W 1881 roku, anektowali Tunezję. Dzięki temu, Francuzi zajmowali prawie całe terytorium Afryki Północnej. Na przełomie wieków, z podbitych państw utworzono Francuską Afrykę Zachodnią oraz Francuską Afrykę Równikową. Zajęto większość państw w podanych lokalizacjach. Również na przełomie wieków, w Afryce obudzili się Niemcy. Tak samo jak Francuzi - utworzyli terytoria oraz kraje zależne. Drugie Imperium było zagrożone. Walcząc dyplomatycznie z II Rzeszą, udawało się coś zodbyć. Na początku XX wieku, utworzono Somali Francuskie a w 1911 roku - Maroko.
Po II Wojnie Światowej, Drugie Francuskie Imperium Kolonialne, chyliło się ku upadkowi. Przetrwało pierwszy światowy konflikt, ze względu na walki w regionach afrykańskich kolonii państw walczących. Cała historia imperium kolonialnego Francuzów zakończyła się na przełomie lat 50' i 60' XX wieku. Kiedy to w Indochinach wybuchły powstania, w koloniach Pólnocnej Afryki ogłaszano niepodległe kraje. Tak zakończyła się ta historia. Już niedługo artykuł o wojnach kolonialnych z Imperium Brytyjskim.