"Był wysokiego wzrostu, otyły, poważnego lica, włosów gęstych i kędzierzawych, brody długiej; mówił głośno acz nieco zająkliwie. Skłonny do biesiad, miłostek i innych roskoszy; życzliwy ojczyźnie, dla poddanych wyrozumiały, staranny o pomnożenie dobra i chwały swego kraju, uprzejmy i dobroci pełen; ludziom wszelakiego stanu, płci i wieku, łatwy do siebie dawał przystęp."
Tak Kazimierza urodzonego w 1310 roku opisuje Janko z Czarnkowa. Był synem Władysława Łokietka i Jadwigi Bolesławówny. Jego ojciec starał wytłumaczyć synowi, że bycie władcą nie jest takie łatwe. Władysław bardzo kochał syna, ponieważ podczas bitwy pod Płowcami w 1331 r.kiedy Polacy znaleźli się w bardzo niekorzystnej sytuacji rozkazał wycofać się mu z pola walki. W 1333 roku na tereny obejmowały tylko trzy dzielnice:
- Małopolskę
- Wielkopolskę
- Ziemię sieradzko - łęczycką
Na początku jego panowania byliśmy w bardzo trudnej sytuacji, z tego powodu iż teoretycznie z każdym sąsiadem prowadziliśmy wojnę. Jedynym naszym sojusznikiem byli "Madziarowie" - Węgrzy.
Polityka zagraniczna
W 1333 roku Kazimierz, zawarł układ pokojowy z państwem Brandenburskim, co spowodowało lekkie unormowanie kontaktów z papieżem i czeską dynastią Luksemburgów, z którą byliśmy w stanie wojny. Dwa lata później (1335r.) Karol Robert - król Węgier i szwagier Kazimierza zorganizował zjazd w Wyszehradzie, na którym Kazimierz pojednał się z królem czeskim Janem Luksemburgiem. Za 20 tys. kop groszy praskich Czesi zrzekli się korony Polskiej. Pokój jednak nie trwał długo ponieważ w roku 1345 król Polski chciał przywrócić do naszego kraju Śląsk, który należał do Czech. Niestety nie udało się trzy lata później (1348r.) zawarto pokój w Namysłowie ( tj. pokój Namysłowski), Kazimierz zrzekł się Śląska. Król starał się także rozwiązać pokojowo problem krzyżacki. Długo bezskutecznie, ale po wyroku sądu papieskiego, na niekorzyść zakonu, zawarto pokój w Kaliszu (1343r.) Zakonnicy musieli oddać nam ziemię dobrzyńską i Kujawy. Pomorze i ziemia chełmińska wciąż należała do wielkiego mistrza, jednakże Kazimierz uzyskał tytuł "Pana Pomorza". Pokój ten zerwano dopiero za panowania Władysława Jagiełły. W 1340 roku, kiedy wygasła dynastia ruska, tron na Rusi przejął Bolesław, książe Mazowsza objął tron panował jako Jerzy II Trojdenowicz. Po jego bezdzietnej rzecz jasna śmierci Kazimierz zgłosił się do tronu na Rusi. W tym samym roku Kazimierz z pomocą Węgrów rozpoczął najdłuższą bo 26-letnią wyprawę na Ruś. Podczas tego przedsięwzięcia podporządkował sobie Mazowsze oraz zajął Ruś Halicką z Haliczem i Lwowem oraz część Rusi Włodzimierskiej. W ostatnim roku wyprawy zajął Wołyń i Podole. Za panowania ostatniego Piasta, w Krakowie został zorganizowany zjazd w Krakowie (1364r.), podczas którego spotkali się cesarz Niemiec, Królowie Cypru, Danii czy Węgier.
W tym samym roku 1364r. król założył Akademię Krakowską, pierwszą szkołę wyższą w Polsce. Król zmarł w listopadzie 1370 roku, 12 dni po jego śmierci tron objął jego siostrzeniec Ludwik Andegaweński/Węgierski (na Węgrzech zwany Wielkim). Polską w tym czasie w jego imieniu rządziła siostra Kazimierza i matka Ludwika Elżbieta Łokietkówna. Objęcie tronu przez Andegawenów spowodowane było tym że Kazimierz nie miał żadnego syna (pochodzącego ze związku oficjalnego). W 1394 r. podczas 2. zjazdu w Wyszehradzie, Kazimierz uzgodnił że jeśli nie pozostawi po sobie męskiego potomka to tron obejmą Andegaweni, ale nie włączą Polski do Węgier.
Kazimierz Wielki był wielkim mężem stanu, który bardzo przysłużył się Polakom i innym narodom. Oprócz tego że świetnie prowadził politykę zagraniczną bardzo dobrze zajmował się państwem wewnątrz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz