Wicekrólestwo Nowej Hiszapanii

Wracamy do hiszpańskich kolonii i wicekrólestw! Dziś tematem będzie Wicekrólestwo Nowej Hiszpanii. Poprzednio opowiadałem o Wicekrólestwie Peru (wcześniej Nowej Kastylii). Wicekrólestwo którym dziś się zajmiemy obejmowało tereny Ameryki Północnej i północnej części Ameryki Łacińskiej, natomiast Wicekrólestwo Peru - omawiane wcześniej - obejmowało Amerykę Południową i południową część Ameryki Łacińskiej. Dobra, dość geografii. Nową Hiszpanię, a w zasadzie jej wybrzeża odkrył znany Krzysztof Kolumb w 1492 roku. Był on pierwszym gubernatorem wtedy tzw. Indii Zachodnich. Jednakże pierwszym, który dokonał poważnej ekspansji terytorialnej był Ferdynand Cortez, który wraz ze swoimi żołnierzami przybył do Meksyku w 1519 roku. Jego sytuacja była omawiana w poprzednim artykule, ale najważniejsze wątki przypomnę, mianowicie Fedek miał małą ilość żołnierzy (blisko 500) i nie miał aż tak dużej aprobaty króla Hiszpanii jak to było w przypadku Franciszka Pizarro. Więc Cortez działał na własną rękę, w dodatku scigał go gubernator Kuby, który gonił go dwukrotnie większą armią. Mimo wszystko Cortez się tym nie przejmował i rozpoczął eksplorację nowych terenów, na swojej drodze spotykał małe plemiona indiańskie które zawierały z nim sojusze, dzięki temu jego armia stare sie powiększała. Po kilku dobrych miesiącach eksploracji terenów wschodniego Meksyku, Fedek i jego armia dotarli do stolicy Imperium Azteków - Tenochtitlan. Tam Fedrdynand osobiście spotkał się z władcą imperium Królem-Cesarzem Montezumą II, który przyjął gościnnie Hiszpan i pozwolił im się osiedlić w stolicy. Przez rok Cortez dowiadywał się od samego króla jak żyją Aztekowie, mniejwięcej w 1520 roku, Montezuma zdobył w swoim najbliższym otoczeniu wielu przeciwników co doprowadziło do jego zabójstwa. Przez to Cortez i jego armia po walkach w mieście musiała uciekać z miasta. Wycofała się do najbliższych osad zaprzyjaźnionych plemion. Cortez dopiero wtedy pojął w jakiej beznadziejnej jest sytuacji, przeciwko niemu było blisko 2000 tubylców którzy z żywych jeńców składali ofiary swoim bogom. Z drugiej strony wędrował do niego gubernator Kuby z prawie 1000 żołnierzy Hiszpańskich. Niedługo potem Cortez dotarł do obozu gubernatora, z ukrycia zaatakował przybyszy i zwyciężył. Większość żołnierzy gubernatora przeszła na stronę Corteza a samego gubernatora zabito. Cortez z prawie 1,5 tysięczną armią rozpoczął drogę powrotną do Tenochititlan. Gdy powrócił pod stolicę, panował tam nowy Król-Cesarz, który wydał rozkaz zabójstwa Montezumy. Fedek zaobserwował, że tym razem Aztekowie są przygotowani na ewentualny atak. Próbował ataku nocnego - porażka, podejście przez "mury" - porażka. W końcu wpadł na genialny pomysł, Tenchititlan było otoczone jeziorem i fosami, postanowił skostruować okręty aby ostrzelać stolicę i zrównać z ziemią miasto. Ten plan się udał, Ferdynand Cortez zdobył Tenochtitlan dokładnie 13 sierpnia 1521 dokładnie po 3 latach obecności Corteza na terenach Meskyku. Fedek zdobył dla Króla Hiszpanii duże terytorium, byłe Imperium Azteków, więc prawie całą Amerykę Środkową! Stolicę byłego już imperium odbudował i nazwał... Meksyk. Całe zdobyte terytorium nazwał Nową Hiszpanią. Przez jego wybitne osiągnięcia został wezwany przed oblicze Karola V. Karol z przyjemnością obdarował Ferdynanda sporym majątkiem pod stolicą Nowej Hiszpanii, ale odebrał mu władzę gubernatorską mianując na jego miejsce nowego wicekróla - Antonio de Mendozę, czym również utworzył Wicekrólestwo Hiszpanii. Nasz Fedek zmarł spokojnie pod Sewillą w 1547 roku.
Wicekrólestwo miało się bardzo podobnie jak druga monarchia hiszpańska - Wicekrólestwo Peru. Co najciekawsze mianem Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii nie określano tylko posiadłości hiszpańskich w Amerykach, ale również posiadłości pacyficzne i karaibskie oraz Florydę.
Przez długi czas wicekrólestwo, chrystianizowało i kolonizowało podbitą ludność idniańską. Rozwijali tam wielkie miasta, które miały odrzucić w zapomnienie wielkie stolicy byłych idiańskich imperiów, zakładali kościoły, szkoły i uniwersytety. Problemem Ameryki Północnej był fakt, iż większość światowych imperiów miało tam swoje kolonie. W innym położeniu były hiszpańskie kolonie w Ameryce Południowej gdzie ich jedynym konkorentem byli Portugalczycy, którzy niezbyt chętnie chcieli wdać się w konflikt z sąsiadami. Hiszpanie odrzucili na bok sprawy południowo-amerykańskich kolonii i zajęli się pertraktacjami z z innymi imperiami ; żadne z nich nie chciało konfliktu zarówno w Ameryce jak i w Europie. W 1763 roku w Paryżu, uchwalono traktaty, na mocy których mocarstwa kolonialne wymieniały się podbitymi terenami. Przykladem było oddanie hiszpańskiej Florydy Brytyjczykom, lub przekazanie większej części podbitej Luizjany Hiszpanom, rówineż przez Brytyjczyków. Dzięki temu, wielkie imperia kolonialne unikały wielkich konfliktów.
Ledwo 13 lat po wymianach kolonialnych wielkich imperiów, z 13 brytyjskich kolonii powstały Stany Zjednoczone. Anglicy od razu zaczęli rozprawiać się z Amerykanami, ale to oni ostatecznie zwyciężyli w konflikcie. Hiszpanie - jak i później się okazało, Anglicy - mieli problemy z utrzymaniem granic swoich kolonii. Przyłączoną Luizjanę, już w 1800 roku zajęli Francuzi, a północne granice były słabo chronione. Nowo powstałe Stany Zjednoczone szybko zaczęły powiększać swoje terytorium, prezez co Francuzi się trochę ich przestraszyli i już w 1803 roku, sprzedali graniczącą z Wicekrólestwem Nowej Hiszpanii Luizjanę. Już na początku XIX wieku, w większości kolonii, nie ważne czy hiszpańskich czy brytyjskich, pojawiały się zanane nam z poprzedniego artykułu tendencje niepodległościowe. Na północy większość chciała się przyłączyć do Stanów, w centrum królestwa, chciano utworzyć nowe, niepodległe państwo, zaś na południu próbowano przyłączać się do rebelii tworzącej się w Wicekrólestwie Peru.
Na początku lat 20-tych XIX wieku, rozpoczęła się meksykańska wojna o niepodległość. Z tego powodu Wicekrólestwo Nowej Hiszpanii, straciła bardzo dużą część swojego terytorium (czytaj: prawie cały dzisiejszy Meksyk). Pozostało im tylko Kuba i wyspy karaibskie, oraz południowa część Ameryki Łacińskiej, która poczęła być niepodległa po upadku wicekrólestwa.
Oficjalnie Wicekrólestwo Nowej Hiszpanii zniknęło z map w 1821 roku po prawie 300 latach istnienia. Stało się to po uznaniu niepodległości Meksyku.
W sumie wicekrólów było 72, ale wielu rządziło bardzo krótko, np. rok. Ze względu na taki układ spraw wielu królów miało różne ciekawe imiona, na przykład Fernando Torres - jak hiszpański piłkarz grający obecnie w Atletico Madryt.
Tym piłkarskim akcentem kończymy naszą przygodę z dwoma hiszpańskimi wicekrólestwami. Niedługo zajmiemy się wszystkimi hiszpańskimi koloniami.

Herb Nowej Hiszpanii ; flaga była taka sama jak w przypadku Wicekrólestwa Peru